کارکرد اصلی چسب یا درزگیرها در شیشه‌ دو جداره یا چند جداره ایجاد سد محکمی در برابر نفوذ رطوبت، عایق‌بندی حرارتی، و حفظ ساختار شیشۀ دوجداره است و کیفیت آن می‌تواند تضمین‌کنندۀ عملکرد و دوام و زیبایی محصول نهایی باشد. چسب‌ها شامل درزگیرهای اولیه و ثانویه هستند که هر کدام ویژگی و کاربرد خاص خود را دارند.

چسب اولیه پلی ایزوبوتیلن، مهمترین عامل عایق بندی شیشۀ ساختمانی در برابر نفوذ رطویت و خروج گاز آرگون است. اما آن‌چه موجب حفظ تمامیت ساختاری مجموعۀ دوجداره و محافظت از چسب اولیه می‌شود، چسب ثانویّه است که دو نوع سیلیکون و پلی‌سولفاید، انواع رایج آن در صنعت دوجداره‌سازی شیشه‌ها هستند. چسب‌های مصرفی برای برآوردن این نیازها ضمن داشتن مقاومت کافی در برابر شرایط آب‌وهوایی، لازم است تا از مقاومت مکانیکی مطلوبی نیز برخوردار باشند تا بارهای متعددی که در طول عمر شیشه‌های دوجداره بر آن‌ها وارد می‌شوند را بتوانند تحمل کنند و دچار اختلال در چسبندگی و نقص عملکرد نشوند. از طرفی نحوه و میزان اعمال صحیح چسب نیز برای عملکرد بهینۀ این شیشه‌ها اهمیت دارد و در صورت استفاده از چسب مرغوب و مناسب، حداقل عمق چسب ثانویه می بایست ۴ میلیمتر باشد. به‌کارگیری تجهیزات پیشرفته و رعایت ابعاد مناسب در اعمال چسب، سبب ایجاد اتصال محکم و بادوام بین شیشه و قطعات فلزی می‌شود. درنتیجه، احتمال نقص زودهنگام پایین آمده و عملکرد و دوام شیشه‌ها تحت تأثیر شرایط مختلف آب‌وهوایی و بارهای اعمال‌ شده بر آن‌ها افزایش می‌یابد.